Święta Kinga urodziła się w 1234 r. na Węgrzech. Była córką węgierskiego króla Beli oraz Marii Laskariny. Kiedy miała 5 lat wysłano ją na dwór księżnej Grzymisławy, wdowy po księciu krakowskim Leszku Czarnym. Kinga miała poślubić jej jedynego syna, księcia Bolesława. Małżeństwo Kingi i Bolesława ułożyło się zgodnie, mimo, że małżonkowie, ze względów religijnych, zdecydowali się żyć w czystości i nie zapewnili księstwu dziedzica. Bolesław zmarł w 1279 roku, a owdowiała Kinga udała się na ziemię sądecką, którą władała, i na której założyła klasztor dla sióstr klarysek. Zmarła w glorii świętości w 1292 r. O jej niezwykłej osobie opowiadają średniowieczne żywoty. Kinga jest także postacią, z którą wiąże się wiele legend i podań ważnych dla Małopolski. Jedną z najsłynniejszych jest opowieść o udziale Kingi w odkryciu soli.

Obraz przedstawiający Świętą Kingę w kościele Św. Trójcy w klasztorze klarysek w Starym Sączu.

Księżna Kinga na obrazie autorstwa Jana Matejki, Muzeum Żup Krakowskich.